Nicole- Werkvoorbereider, planner en calculator

Naam: Nicole Mares
Leeftijd: 27
Woonachtig: Kralendijk, Bonaire
Beroep: Werkvoorbereiding met een stukje calculatie en planning
Opleiding: Bachelor in Bouwkunde en Commercieel-Technische Bedrijfskunde
Hoe kwam je erop om deze opleiding te gaan volgen? Vaak wordt verbazingwekkend gekeken als vrouwen voor een ‘mannen’ opleiding kiezen en laat staan al helemaal voor een ‘mannen’ beroep.
N: Om eerlijk te zijn trok de techniek me altijd wel. Daarnaast vind ik het ook een prachtig idee om daadwerkelijk ‘iets’ te maken wat nog tientallen jaren blijft staan. In eerste instantie wou ik architect worden, maar tijdens de opleiding ben ik er achter gekomen dat ik toch meer van de planning, calculatie en werkvoorbereiding ben.
Hoe vond je omgeving de keuze?
N: Iedereen vond het wel prima en leuk dat ik dit ben gaan doen. Mijn geluk is dat ik niet zo veel mensen in mijn omgeving heb met achterhaalde denkpatronen, waardoor ze mijn keuze op basis van geslacht zouden kunnen veroordelen.
Wat vind je het leukste aan je baan?
N: Om te beginnen natuurlijk het projectmatige werken en iets achterlaten wat er nog lange tijd blijft staan. Maar ook de veelzijdigheid en de complexiteit. Ik zie ieder vraagstuk ook bijna als een “spelletje” waarin je afwegingen moet maken en daarmee tot de beste oplossing komt.
Is het een typische mannenbaan vind je? Of kan dit ook makkelijk door een vrouw gedaan worden. Er wordt vaak natuurlijk een vooroordeel gegeven van de vrouw zal dan wel een manwijf zijn als ze zo’n beroep heeft. Wat vind je daarvan?
N: Ik krijg een beetje de kriebels van het woord mannenbaan. Het is inderdaad zo dat veel mensen deze stempel helaas nog gebruiken. Maar zolang we geen mannen- of vrouwenbanen van elkaar onderscheiden, is in mijn ogen iedereen geschikt voor iedere baan waar ze ook maar interesse en motivatie voor hebben.
Ben je veel op de bouw te vinden? Zo ja, wat vinden mannen ervan dat ze jou tegenkomen op de bouw?
N: Ik kom wel regelmatig op de bouw inderdaad, gemiddeld 2-3 keer per week. Het is geweldig om te zien hoe het project tot leven komt. Soms vallen dingen je op waar je tijdens de ontwikkeling nog niet bij stil hebt gestaan. Je kunt nog zoveel tekeningen en 3D-modellen zien, maar het wordt pas echt ruimtelijk als je op de bouw zelf loopt.
Ik was bang dat vanwege de overheersende macho-cultuur op Bonaire dit wel eens voor narigheid kon zorgen. Maar al gauw heb ik gemerkt dat dit niet zo was. Je wordt wel meer nagefloten of nagekeken door dan in Nederland. Maar dat is zo ver ik weet ook het enige grote verschil. Wij blijven natuurlijk te gast op het eiland, dus het is aan ons de taak om ons op deze cultuur aan te passen.
Zo nee, vermijd je dit vanwege de mogelijke opmerkingen van mannen?
N: Gelukkig niet, ik zou het erg jammer vinden om delen van mijn functie niet te kunnen uitoefenen door vervelende opmerkingen. Ik zou in dat geval toch echt naar een passende oplossing gaan zoeken met het bedrijf samen, met respect voor de lokale cultuur en gewoontes.
Heb je nare ervaringen gehad op de bouw?
N: Buiten wat (kleine) ergernissen om nog helemaal niets. En daar ben ik ook erg dankbaar voor. De grootste leerschool is voor mij geweest om een gouden balans tussen geduld en doorpakken te vinden.
Wat is het meest gekke dat je hebt meegemaakt op de bouw of tijdens je werk?
N: In Nederland ben ik niet perse hele gekke dingen tegen gekomen. Op het eiland ben ik vooral aan het begin toch wel hier en daar verbaasd geweest over de werkmethodiek in de bouw. Waar we in Nederland ontzettend strikt zijn met processen, werkmethodes en veiligheid, gaat het er hier wat organischer aan toe. Dat maakt het natuurlijk niet perse minder goed, het is gewoon anders.
Wat zijn je algemene ervaringen met de bouwwereld?
N: Heel goed! Van automatisch 1-0 achter staan wegens geslacht heb ik tot nu toe nog nooit gemerkt. Wel heb ik het idee dat je je soms net wat meer moet bewijzen, maar daar blijft het ook bij. Ook was ik bang dat ik wellicht wat verder van mijn kern verwijderd zou worden, door constant in de mannelijke energie te stappen. Hier en daar heb ik deze fout ook gemaakt, maar ben ik er iedere keer achter gekomen dat dat niet nodig is. Een man-gedomineerde wereld heeft juist behoefte aan de vrouwelijke kwaliteiten. En als jij deze toevallig veel draagt, dan zou je die ook juist mogen gebruiken. Andersom (als vrouw zijnde met veel masculiene energie) is het natuurlijk ook helemaal prima. Zolang je maar dicht bij je kern blijft, want dan heeft de omgeving (en jijzelf natuurlijk ook) het meeste aan je.
Zou je ooit wat anders willen gaan doen?
N: Het klinkt misschien gek, maar ik ga eventjes uit de bouw stappen. Dit om nog even een periode te kunnen vullen met avontuurlijke reizen en het leven van een vrije vogel. Ik heb het idee dat dat iets is wat ik nu nog graag wil gaan doen, voor ik me “definitief” zal gaan settelen. Mijn grootste hobby is koken, dus wellicht kan ik daar wat mee tijdens mijn backpack-avontuur. Maar dat laat ik lekker over me heen komen.
Wat wil je nog aan de lezers van dit artikel kwijt?
N: Voor de mensen die zich nog aan het oriënteren zijn en wellicht ook in de techniek willen: wees vooral niet bang. De bouwwereld is enorm aan het ontwikkelen en verkeerde man-vrouw-verhoudingen komen werkelijk steeds minder voor. Dus dat is prachtig. Natuurlijk zal er sporadisch wel eens iets voorkomen, maar ik denk dat er geen enkele baan is waar het allemaal soepel zou zijn. Zie het als een leuk spel, blijf lekker dicht bij je kern en heb vooral veel plezier in wat je doet.
EXTRA VRAGEN, WERKEN IN HET BUITENLAND
In welk land/ regio werk je?
N: Ik werk op het schitterend eiland Bonaire.
Heb je hiervoor extra opleidingen/ cursussen moeten volgen?
N: Om naar Bonaire te komen niet. Wel was het handig om enige basis Spaans te hebben. Hoewel hier met name Papiamento wordt gesproken, spreekt bijna iedereen ook Spaans. Daarnaast werken we ook met een Peruaanse aannemer, daarom was de Spaans ook belangrijk.
Waarom heb je ervoor gekozen om in het buitenland te werken, en hoe ben je aan de baan gekomen?
N: Het is een absolute verrijking in het leven om met meerdere culturen in contact te komen. Je wordt in het diepe gegooid en mag zelf bepalen hoe je daarmee om gaat. Ik kreeg een tip van een vriendin over deze vacature. Toen ik hem las, twijfelde ik geen moment.
Wordt er vanuit het bedrijf waar je werkt huisvesting en dergelijke geregeld? Of heb je dit zelf moeten regelen.
N: Ik woonde al op het eiland toen ik solliciteerde, dus voor mij was dat niet nodig. Wel weet ik dat bij sommige collega’s die uit Nederland komen dit wel eens is gedaan. Huisvesting op zo’n klein eiland is vrij lastig, dus de werkgever bood een tijdelijke oplossing om de eerste paar maanden te kunnen overbruggen.
Kun je verschillen benoemen tussen het werken in het buitenland en Nederland?
N: Zoals ik eerder had benoemd gaat het hier veel organischer aan toe. Wet- en regelgeving zijn hier over het algemeen ook anders. Het maakt het niet perse slechter of beter. Wel moet je er voor zorgen dat je je er op aanpast. Want zodra je daar tegenin gaat zwemmen, ga je een hele lastige tijd tegemoet.
Wat is jouw ervaring als vrouw met het werken in het buitenland? In Nederland is het nog steeds bijzonder als een vrouw in de bouw werkt. Is dat waar jij werkt ook zo?
N: Hier is zijn de man-vrouwverhoudingen voor mijn gevoel nog schever dan in Nederland. Klein deel wordt natuurlijk ook door de cultuur veroorzaakt. Binnen het bedrijf waar ik werk is dat gelukkig niet zo, echter komt dit omdat we een Nederlands bedrijf zijn. De Peruaanse aannemer waar we mee werken kent bijvoorbeeld wel alleen heren op zulke functies. Echter ben ik naar mijn gevoel nooit anders behandeld of anders aangekeken.
N: Wat vind je het leukste aan werken in het buitenland?
Het cultuurverschil en zelfontplooiing. Met ieder jaar wat ik in het buitenland werk merk ik dat ik meegaander en empathischer word. Ik was van nature al vrij open-minded, maar ik zie aan mezelf dat ik dingen veel sneller vanuit een bepaalde context kan zien.
Zou je ooit weer terug willen naar Nederland of blijf je liever waar je nu zit?
N: Eind zomer 2023 ga ik wel van het eiland af om Azië te ontdekken. Wat mijn plan daarna is weet ik nog niet, maar Nederland zie ik nog niet zo snel zitten.
Wat zou je iemand aanraden die overweegt in het buitenland te gaan werken?
N: Gewoon doen. Geef jezelf de ruimte om te wennen en een sociale kring op te bouwen, deze dingen kosten meer tijd dan je denkt. Maar uiteindelijk is het allemaal niet zo spannend. Contact met het thuisfront is makkelijker dan ooit en vanaf het eiland vliegen er twee vliegtuigen per dag naar Nederland. En mocht het dan toch niets voor je zijn, dan kun je altijd nog terug en ben je en mooie ervaring rijker.