Jolanda de Graaf- Monteur bliksembeveiliging

Naam: Jolanda de Graaf

Leeftijd: 31 jaar

Woonachtig: Friesland

Beroep: monteur bliksembeveiliging

Opleiding: onderwijsassistent

Hoe kwam u erop om deze opleiding te gaan volgen? Vaak wordt verbazingwekkend gekeken als vrouwen voor een ‘mannen’ opleiding kiezen en laat staan al helemaal voor een ‘mannen’ beroep.

J: Als kind wilde ik automonteur worden, ik vond machines en apparaten super interessant. In de schooljaren die volgden werd mij duidelijk dat men dit niet iets voor vrouwen vond. Ik heb daarvoor zorg en welzijn gedaan dus het was logisch dat mijn vervolgopleiding daarop aansloot. Dus iets zoals kapster, kok of bejaardenverzorgster. In die tijd had ik een oppasbaantje dus mensen zeiden waarom ga je niet iets met kinderen doen. Juf wilde ik sowieso niet worden dus dan maar onderwijsassistent.

Na jarenlang gezocht te hebben naar een baan die bij me past kwam ik uiteindelijk bij Van der Heide als monteur bliksembeveiliging en dacht eindelijk ja dit is het! Zij gaven mij een goeie kans puur op mijn motivatie want ik had geen technische papieren. Ze hebben mij in korte tijd echt heel veel geleerd en binnen 3 maanden ging ik al alleen op pad.

Hoe vond je omgeving de keuze?

J: Tuurlijk super stoer maar ik doe ook weleens gevaarlijke dingen. Op 20 etages hoog plaksteuntjes op de dakrand plakken is wel een dingetje maar iedereen is vooral trots op me. Ik heb niemand horen zeggen dat dit niet bij me past.

Wat vind je het leukste aan je baan?

J: Het allerleukst vind ik de verschillende locaties. Ik weet vaak ’s ochtends niet waar ik ’s middags ben. Ik zie een hoop van het land en dat vind ik leuk. Ik werk veel op hoogte en vind dat zo gaaf! Vooral s’ ochtends als de zon op komt dat zijn de uitzichten niet te beschrijven mooi. Je kan er wel foto’s van maken maar je moet het echt in het echt zien! Verder vind ik sleutelen echt heel leuk. Als ik de hele dag met een schroevendraaier en een ratel m’n dingetje kan doen dan word ik wel gelukkig. Ook vind ik het tof dat wanneer ik onderweg met vrienden ben dingen kan aanwijzen en zeggen “zie je die sprietjes daar bovenop het dak? Die heb ik gezet”

Is het een typische mannenbaan vindt u? Of kan dit ook makkelijk door een vrouw gedaan worden. Er wordt vaak natuurlijk een vooroordeel gegeven van de vrouw zal dan wel een manwijf zijn als ze zo’n beroep heeft. Wat vindt u daarvan?

J: Ja als mensen horen dat er een vrouw komt dan verwachten ze niet altijd dat er zo’n meisje als ik langskomt. Ik ben ook de eerste vrouw die dit doet dus ja ik kan wel zeggen dat dit een mannenbaan is. Kunnen vrouwen dit? Ja! Het is fysiek wel zwaar, je moet vaak met 20 kilo op je nek een ladder op en je moet natuurlijk geen hoogtevrees hebben. Verder hebben de mannen een bepaald soort humor wat je leuk moet vinden.

Ook is goeie werkkleding vinden lastig. Vrouwen kledingmaten zijn heel anders dan mannen kledingmaten dus mijn standaard kleding is apart besteld maar zoals brandwerende kleding is mij veel te groot. Ik kon bijvoorbeeld ook geen tuigje vinden in mijn maat, dat is heel frustrerend – het gaat tenslotte toch om mijn veiligheid.

Verder heeft het geen zin om make-up te dragen of m’n nagels te laten doen – daar blijft echt niks van over. 

Ben je veel op de bouw te vinden? Zo ja, wat vinden mannen ervan dat ze jou tegenkomen op de bouw?

J: Het vaakst sta ik ergens op een dak maar we komen ook wel redelijk vaak op een bouwplaats. Vaak denken ze daar dat ik een miepje van kantoor ben die langskomt om te checken of iedereen z’n helm op heeft. Zodra ze in de gaten hebben dat ik kom werken dan worden ze nieuwsgierig en komen ze graag even om het hoekje spieken of een praatje maken. Ik ben dan vervolgens wel het gespreksonderwerp in de bouwkeet. ik doe zwaar werk, het materiaal wat wij gebruiken weegt gewoon veel. Er zijn veel mannen die dit dus ook te zwaar voor me vinden en willen me vaak helpen sjouwen, lief bedoeld maar dit hoeft echt niet haha.

Heb je nare ervaringen gehad op de bouw?

J:Jawel, er zijn mannen die mij niet serieus nemen. Ookal is het mijn project en ben ik er alleen aan het werk, ze stellen liever de vragen aan iemand “die er verstand van heeft” er wordt dan soms naar kantoor gebeld of gezocht om iemand anders. In het begin vond ik dat heel naar, nu denk ik gewoon oké prima! Ze worden uiteindelijk toch wel weer naar mij teruggestuurd. 

Ook waren er van die stoere mannen die het niet heel tof vonden dat ik als meisje zei dat ik hun werk ook wel kon doen – iets met ego. Zij hebben mij het ook wel moeilijk gemaakt. Was dat leuk? Nee natuurlijk niet. Nu motiveert mij dat juist.

Wat is het meest gekke dat je hebt meegemaakt op de bouw of tijdens je werk?

J: Er zijn vaak maar een paar wc’s en geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. Dus ik sta naast de urinoirs gewoon mijn handen te wassen voor het eten. Er was eens een man die dus niet wou plassen omdat er een vrouw binnen stond. Alsof ik daarbinnen kwam kijken naar hun “ding”. 

Wat zijn je algemene ervaringen met de bouwwereld?

J: Ik vind het echt heel leuk! De sfeer is vaak zoals de vooroordelen doen vermoeden. Er wordt vaak foute muziek gedraaid en de grappen zijn vaak niet van heel hoog niveau maar ik hou daar wel van.

Zou je ooit wat anders willen gaan doen?

J: Ja maar ik wil wel in dit wereldje blijven. 

Zo ja, wat zou dit dan zijn? 

J: Ik denk iets van een combinatie van binnendienst en buitendienst samen. Maar ik wil wel in de bliksembeveiliging blijven.

Wat wil je nog aan de lezers van dit artikel kwijt?

J: Voor de vrouwen die ook een mannenberoep willen hebben – DOEN! Ga er gewoon voor! Praat met bedrijven, bel ze gewoon op. Als je een sterke motivatie hebt dan willen bedrijven echt wel kansen bieden. Voor mensen die een vrouw willen aannemen, geef ze een eerlijke kans maar besef dat vrouwen en mannen niet hetzelfde zijn.